Πρωινά, Τρίτο, και το καλοκαίρι προχωράει αργά στις πόλεις και τις εξοχές μ’ έναν ήλιο τεράστιο λες κι έχει βγει από πίνακα του Βαν Γκογκ. “Και θυμάμαι τον ήλιο που γελούσε”, γράφει κάπου ο Γιώργος Σαραντάρης. Κι αλλού, περιγράφει ένα καλοκαίρι σαν τα παιδικά μας: “Αστράφτει η πολιτεία, αστράφτει ο νους μας / Η φαντ...
Όλα τα Πρωινά του Τρίτου / Αισθηματική Αγωγή
Γιώργος Φλωράκης
Μουσικό μείγμα από όλες τις εποχές της λόγιας μουσικής, χωρίς να λείπουν ενδιαφέρουσες και πρωτότυπες διαφορετικές προσεγγίσεις. Με πρωινή διάθεση και αμεσότητα επικοινωνίας, αλλά και πληροφορίες που αφορούν στους συνθέτες και τα έργα που παρουσιάζονται. Εκπομπή που φιλοδοξεί να αποτελεί καλή παρέα για το ξεκίνημα της ημέρας.
Πρωινά, Τρίτο, και το καλοκαίρι προχωράει αργά στις πόλεις και τις εξοχές μ’ έναν ήλιο τεράστιο λες κι έχει βγει από πίνακα του Βαν Γκογκ. “Και θυμάμαι τον ήλιο που γελούσε”, γράφει κάπου ο Γιώργος Σαραντάρης. Κι αλλού, περιγράφει ένα καλοκαίρι σαν τα παιδικά μας: “Αστράφτει η πολιτεία, αστράφτει ο νους μας / Η φαντ...
Πρωινά, Τρίτο και όπως σε κάθε επιστροφή από το Λονδίνο έτσι και αυτή τη φορά, νιώθω γεμάτος έμπνευση και καινούργιες ιδέες. Αυτή η επίσκεψη συνέπεσε όμως μ’ ένα θλιμμένο γεγονός, τον θάνατο του Alfred Brendel, που είχα παρακολουθήσει στον κύκλο των τελευταίων του συναυλιών, στο Royal Festival Hall το καλοκαίρι του 2008 να παίζει Mozart, Beethoven και Schubert αντικαθιστώντας την πειθαρχία που χαρακτήριζε το παίξιμό του στην αρχή και τα μέσα της καριέρας του με μια σπάνια ελευθερία. Ήταν ο ίδιος τρόπος που υιοθέτησε στην ύστερη εποχή του και ο Trevor Pinnock. Πέρα από τον θάνατο του Brendel, αυτό το ... Read more
Πρωινά, Τρίτο και όπως σε κάθε επιστροφή από το Λονδίνο έτσι και αυτή τη φορά, νιώθω γεμάτος έμπνευση και καινούργιες ιδέες. Αυτή η επίσκεψη συνέπεσε όμως μ’ ένα θλιμμένο γεγονός, τον θάνατο του Alfred Brendel, που είχα παρακολουθήσει στον κύκλο των τελευταίων του συναυλιών, στο Royal Festival Hall το καλοκαίρι του 2008 να παίζει Mozart, Beethoven και Schubert αντικαθιστώντας την πειθαρχία που χαρακτήριζε το παίξιμό του στην αρχή και τα μέσα της καριέρας του με μια σπάνια ελευθερία. Ήταν ο ίδιος τρόπος που υιοθέτησε στην ύστερη εποχή του και ο Trevor Pinnock. Πέρα από τον θάνατο του Brendel, αυτό το ... Read more
Πρωινά, Τρίτο και όπως σε κάθε επιστροφή από το Λονδίνο έτσι και αυτή τη φορά, νιώθω γεμάτος έμπνευση και καινούργιες ιδέες. Αυτή η επίσκεψη συνέπεσε όμως μ’ ένα θλιμμένο γεγονός, τον θάνατο του Alfred Brendel, που είχα παρακολουθήσει στον κύκλο των τελευταίων του συναυλιών, στο Royal Festival Hall το καλοκαίρι του 2008 να παίζει Mozart, Beethoven και Schubert αντικαθιστώντας την πειθαρχία που χαρακτήριζε το παίξιμό του στην αρχή και τα μέσα της καριέρας του με μια σπάνια ελευθερία. Ήταν ο ίδιος τρόπος που υιοθέτησε στην ύστερη εποχή του και ο Trevor Pinnock. Πέρα από τον θάνατο του Brendel, αυτό το ... Read more
Πρωινά, Τρίτο και όπως σε κάθε επιστροφή από το Λονδίνο έτσι και αυτή τη φορά, νιώθω γεμάτος έμπνευση και καινούργιες ιδέες. Αυτή η επίσκεψη συνέπεσε όμως μ’ ένα θλιμμένο γεγονός, τον θάνατο του Alfred Brendel, που είχα παρακολουθήσει στον κύκλο των τελευταίων του συναυλιών, στο Royal Festival Hall το καλοκαί...
Πρωινά, Τρίτο και όπως σε κάθε επιστροφή από το Λονδίνο έτσι και αυτή τη φορά, νιώθω γεμάτος έμπνευση και καινούργιες ιδέες. Αυτή η επίσκεψη συνέπεσε όμως μ’ ένα θλιμμένο γεγονός, τον θάνατο του Alfred Brendel, που είχα παρακολουθήσει στον κύκλο των τελευταίων του συναυλιών, στο Royal Festival Hall το καλοκαί...
Πρωινά, Τρίτο, και πάντα σκεφτόμουν ότι αυτή η Δευτέρα, η ημέρα του Αγίου Πνεύματος ήταν κατά κάποιον τρόπο η επίσημη έναρξη του καλοκαιριού. Αρκετές προηγούμενες χρονιές ήμουν εκτός πόλης, μα αυτή τη φορά, προτίμησα την άδεια Αθήνα και την ασυνήθιστη ηρεμία ενός τριημέρου σαν κι αυτό. Τελειώνω στην ησυχία του πρωινού ένα βιβλίο γραμμένο στα τέλη της βικτωριανής εποχής, στο Λονδίνο του 1895 από τον Άρθουρ Μάκεν. Πρόκειται για τους «Τρεις Απατεώνες» (εκδ. Μεταίχμιο, μετ. Χρυσόστομος Τσαπραΐλης), ένα σκοτεινό και την ίδια στιγμή εξαιρετικό βιβλίο. Γράφει σε κάποιο σημείο ότι μπορεί να υπάρχουν πολλά δύσκολα πράγματα στη ζωή και την ... Read more
Πρωινά, Τρίτο, και πάντα σκεφτόμουν ότι αυτή η Δευτέρα, η ημέρα του Αγίου Πνεύματος ήταν κατά κάποιον τρόπο η επίσημη έναρξη του καλοκαιριού. Αρκετές προηγούμενες χρονιές ήμουν εκτός πόλης, μα αυτή τη φορά, προτίμησα την άδεια Αθήνα και την ασυνήθιστη ηρεμία ενός τριημέρου σαν κι αυτό. Τελειώνω στην ησυχία του πρωινού ένα βιβλίο γραμμένο στα τέλη της βικτωριανής εποχής, στο Λονδίνο του 1895 από τον Άρθουρ Μάκεν. Πρόκειται για τους «Τρεις Απατεώνες» (εκδ. Μεταίχμιο, μετ. Χρυσόστομος Τσαπραΐλης), ένα σκοτεινό και την ίδια στιγμή εξαιρετικό βιβλίο. Γράφει σε κάποιο σημείο ότι μπορεί να υπάρχουν πολλά δύσκολα πράγματα στη ζωή και την ... Read more
Πρωινά, Τρίτο, και πάντα σκεφτόμουν ότι αυτή η Δευτέρα, η ημέρα του Αγίου Πνεύματος ήταν κατά κάποιον τρόπο η επίσημη έναρξη του καλοκαιριού. Αρκετές προηγούμενες χρονιές ήμουν εκτός πόλης, μα αυτή τη φορά, προτίμησα την άδεια Αθήνα και την ασυνήθιστη ηρεμία ενός τριημέρου σαν κι αυτό. Τελειώνω στην ησυχία του πρωινού ένα βιβλίο γραμμένο στα τέλη της βικτωριανής εποχής, στο Λονδίνο του 1895 από τον Άρθουρ Μάκεν. Πρόκειται για τους «Τρεις Απατεώνες» (εκδ. Μεταίχμιο, μετ. Χρυσόστομος Τσαπραΐλης), ένα σκοτεινό και την ίδια στιγμή εξαιρετικό βιβλίο. Γράφει σε κάποιο σημείο ότι μπορεί να υπάρχουν πολλά δύσκολα πράγματα στη ζωή και την ... Read more
Πρωινά, Τρίτο, και πάντα σκεφτόμουν ότι αυτή η Δευτέρα, η ημέρα του Αγίου Πνεύματος ήταν κατά κάποιον τρόπο η επίσημη έναρξη του καλοκαιριού. Αρκετές προηγούμενες χρονιές ήμουν εκτός πόλης, μα αυτή τη φορά, προτίμησα την άδεια Αθήνα και την ασυνήθιστη ηρεμία ενός τριημέρου σαν κι αυτό. Τελειώνω στην ησυχία του πρωινού ένα βιβλίο γραμμένο στα τέλη της βικτωριανής εποχής, στο Λονδίνο του 1895 από τον Άρθουρ Μάκεν. Πρόκειται για τους «Τρεις Απατεώνες» (εκδ. Μεταίχμιο, μετ. Χρυσόστομος Τσαπραΐλης), ένα σκοτεινό και την ίδια στιγμή εξαιρετικό βιβλίο. Γράφει σε κάποιο σημείο ότι μπορεί να υπάρχουν πολλά δύσκολα πράγματα στη ζωή και την ... Read more
Πρωινά, Τρίτο, και πάντα σκεφτόμουν ότι αυτή η Δευτέρα, η ημέρα του Αγίου Πνεύματος ήταν κατά κάποιον τρόπο η επίσημη έναρξη του καλοκαιριού. Αρκετές προηγούμενες χρονιές ήμουν εκτός πόλης, μα αυτή τη φορά, προτίμησα την άδεια Αθήνα και την ασυνήθιστη ηρεμία ενός τριημέρου σαν κι αυτό. Τελειώνω στην ησυχία του πρωινού ένα βιβλίο γραμμένο στα τέλη της βικτωριανής εποχής, στο Λονδίνο του 1895 από τον Άρθουρ Μάκεν. Πρόκειται για τους «Τρεις Απατεώνες» (εκδ. Μεταίχμιο, μετ. Χρυσόστομος Τσαπραΐλης), ένα σκοτεινό και την ίδια στιγμή εξαιρετικό βιβλίο. Γράφει σε κάποιο σημείο ότι μπορεί να υπάρχουν πολλά δύσκολα πράγματα στη ζωή και την ... Read more
Πρωινά, Τρίτο, και πάντα σκεφτόμουν ότι αυτή η Δευτέρα, η ημέρα του Αγίου Πνεύματος ήταν κατά κάποιον τρόπο η επίσημη έναρξη του καλοκαιριού. Αρκετές προηγούμενες χρονιές ήμουν εκτός πόλης, μα αυτή τη φορά, προτίμησα την άδεια Αθήνα και την ασυνήθιστη ηρεμία ενός τριημέρου σαν κι αυτό. Τελειώνω στην ησυχία του...
Πρωινά, Τρίτο, και πάντα σκεφτόμουν ότι αυτή η Δευτέρα, η ημέρα του Αγίου Πνεύματος ήταν κατά κάποιον τρόπο η επίσημη έναρξη του καλοκαιριού. Αρκετές προηγούμενες χρονιές ήμουν εκτός πόλης, μα αυτή τη φορά, προτίμησα την άδεια Αθήνα και την ασυνήθιστη ηρεμία ενός τριημέρου σαν κι αυτό. Τελειώνω στην ησυχία του...
Πρωινά, Τρίτο, και πάντα σκεφτόμουν ότι αυτή η Δευτέρα, η ημέρα του Αγίου Πνεύματος ήταν κατά κάποιον τρόπο η επίσημη έναρξη του καλοκαιριού. Αρκετές προηγούμενες χρονιές ήμουν εκτός πόλης, μα αυτή τη φορά, προτίμησα την άδεια Αθήνα και την ασυνήθιστη ηρεμία ενός τριημέρου σαν κι αυτό. Τελειώνω στην ησυχία του...
Πρωινά, Τρίτο, και πάντα σκεφτόμουν ότι αυτή η Δευτέρα, η ημέρα του Αγίου Πνεύματος ήταν κατά κάποιον τρόπο η επίσημη έναρξη του καλοκαιριού. Αρκετές προηγούμενες χρονιές ήμουν εκτός πόλης, μα αυτή τη φορά, προτίμησα την άδεια Αθήνα και την ασυνήθιστη ηρεμία ενός τριημέρου σαν κι αυτό. Τελειώνω στην ησυχία του...
Πρωινά, Τρίτο, 8.00 και σήμερα σκέφτομαι ότι την πρώτη φορά που διάβασα το “Κρασί του Θέρους” του Ray Bradbury (Άγρα, μετάφραση Βασίλης Δουβίτσας), ήταν Αύγουστος και είχα ήδη χάσει το μεγαλύτερο μέρος του. Στην πρώτη σελίδα του βιβλίου, την 1η Ιουνίου, ο μικρός Ντάγκλας Σπώλντινγκ σκέφτεται ότι έχει “έ...
Πρωινά, Τρίτο, 8.00 και σήμερα σκέφτομαι ότι την πρώτη φορά που διάβασα το “Κρασί του Θέρους” του Ray Bradbury (Άγρα, μετάφραση Βασίλης Δουβίτσας), ήταν Αύγουστος και είχα ήδη χάσει το μεγαλύτερο μέρος του. Στην πρώτη σελίδα του βιβλίου, την 1η Ιουνίου, ο μικρός Ντάγκλας Σπώλντινγκ σκέφτεται ότι έχει “έ...
ΣΕΛΙΔΑ 1 ΑΠΟ 38