Η μισή Γαλλία πίνει νερό στο όνομά της και η άλλη μισή δεν ξέχασε ποτέ ότι υπηρέτησε την προδοτική κυβέρνηση του Βισσύ.
Μια ιστορία θα σας πω
Θανάσης Βικόπουλος
Η ιστορία των ανθρώπων που ξεχώρισαν στον χώρο της πολιτικής, του πολιτισμού, της μουσικής, γεγονότα που χαρακτήρισαν ολόκληρες εποχές.
Το πορτραίτο της είχε εξέχουσα θέση στην Πινακοθήκη των Καλλονών στα ανάκτορα της βασιλιάς Λουδοβίκου της Βαυαρίας.
Στις 2 Απρίλη του 1962 "'έφυγε" για πάντα ο δέσποτας της Κοζάνης, ο Ιωακείμ. Με τα φυσεκλίκια της ψυχής του χιαστί και το ντουφέκι αντάμα πήγε να τους συναντήσει συντρόφους του απ το ΕΑΜ. Και μέτρησαν από ψηλά τη γη που λευτέρωσαν.
Ένας πραγματικός αριστοκράτης στους τρόπους του, μα πάνω απ' όλα στην πένα του.
Είχε έρθει η ώρα να γιορτάσει η Γαλλία τα 100 χρόνια της επανάστασης της. Και το έκανε προσπαθώντας να φθάσει ως τον ουρανό. Στις 31 Μαρτίου του 1889 γίνονται τα εγκαίνια του πύργου του Άιφελ.
Η μουσική του έντυσε πραγματικά διαμάντια της 7ης τέχνης. Πότε ονειροπόλος, ποτε ρεαλιστής, ο Μωρις Ζαρ είναι αυτός που τον έχεις μέχρι και στο πρωινό σφύριγμα, για να πάει καλά η μέρα, αυτός που σου κρατά συντροφιά στα δειλινά. Πέθανε στις 28 Μαρτίου του 2009.
Ο Δημοσθένης Βουτυράς μίλησε, μέσα από τα μυθιστορήματα του, για μια Ελλάδα και για ανθρώπους που το επίσημο κράτος φρόντισε, διαχρονικά, να κρύψει. Την «πλήρωσε» ο Βουτυράς την τόλμη του, αλλά ουδέποτε λύγισε.
Ήταν ο μύθος ή η πραγματικότητα που κυριάρχησε στη ζωή της και κυρίως στα όλα όσα ξέρουμε για αυτήν;
Είπαν να τα "σπάσουν" τα κορίτσια με τον βαρώνο Πιερ Ντε Κουμπερτέν, που έλεγε τα δικά του "όχι" στη συμμετοχή τους σε όλα τα αθλήματα των Ολυμπιακών Αγώνων, και είπαν να "στήσουν" τη δικιά τους Ολυμπιάδα.
Άφηνε πάντα τους μεγάλους του ιταλικού νεορεαλισμού να εκδηλώσουν τις ιδέες τους χωρίς να παρεμβαίνει με το λόγο του. Και με τον Αγγελιπουλο, πάντα δίπλα του , σε ένα σινεμά που γινόταν ποτέ συγκρουσιακο, πότε σιωπηλό. Ο υπέροχος σεναριογράφος Τονίνο Γκουέρα, πέθανε στις 21 Μαρτίου του 2012.
Στις 13 Φεβρουαρίου του 1942 η "Επιχείρηση Θαλάσσιος Λέοντας" του Γ Ράιχ πετάχτηκε στα σκουπίδια.
Ένα μικρό κορίτσι ήταν, που μάλλον διάβαζε τα μαθήματα του, όταν της είπαν: "Είσαι πλέον βασίλισσα της Αγγλίας".
Πίσω από τον καταθλιπτικό, κυνικό άντρα κρυβόταν πάντα ένα βαθιά τραυματισμένο παιδί που δεν πέταξε ποτέ τίποτα απ'ολα οσα του έμαθαν οι παραδοσιακοί δάσκαλοι του στην ραπτική.
Πώς ένα φονικό που διέπραξε ο μετέπειτα βασιλιάς της Σκωτίας μπορεί να οδηγήσει στην ανεξαρτησία ενός λαού;
Στο εργοστάσιο Μαλτσινιώτη γράφτηκε μια ιστορία ανεπανάληπτη, που το μετεμφυλιακό κράτος έκρυψε για χρόνια.
6 Φεβρουαρίου 1928. Μια γυναίκα φθάνει στη Νέα Υόρκη. Ισχυρίζεται ότι είναι η Αναστασία, η κόρη του τελευταίου Τσάρου της Ρωσίας.
Στο Δίστομο οι Τούρκοι έφεραν ό,τι καλύτερο είχαν. Όμως τη διαφορά δεν έκαναν οι λαμπερές στολές αλλά η αυταπάρνηση και η παλικαριά.
Η γαλλική επανάσταση είχε φροντίσει για την ισότητα όλων των ανθρώπων, μόνο όμως στο εσωτερικό της χώρας. Στις αποικίες της οι λευκοί εξακολουθούσαν να έχουν το πάνω χέρι.
ΣΕΛΙΔΑ 1 ΑΠΟ 60